Een verwaterde Tom Clancy
Een internationale politieke thriller of toch niet?
Een boek dat zichzelf aankondigt als een internationale thriller zorgt natuurlijk voor de nodige verwachtingen. Wat dacht de auteur/illustrator Øyvind Torseter toen hij besloot deze ondertitel te gebruiken? Het getuigt toch van enige persoonlijke overschatting.
Nochtans zijn alle ingrediënten om dit een goed verhaal te maken aanwezig. Spionage, politiek, een president, wereldvrede... En dit allemaal in de vorm van een graphic novel. Kan niet fout gaan, of toch?
Wanneer ik voor graphic novels kies, ga ik vaak voor exemplaren waarin de auteur/illustrator voor een gedurfde layout gaat, gewaagde perspectieven en karakters. Zoals de nieuwe Creed reeks van Trent Kaniuga, momenteel op Indiegogo.
De klusjesman is dit niet. De illustraties zijn minimalistisch met een beperkt kleurenpalet. Echter het boek duikt op in verschillende lijsten, de auteur/illustrator heeft ook reeds diverse prijzen gewonnen. De sobere illustratiestijl kan ik me nog in vinden, maar het ontbreken van diepgang niet. Zoals hierboven verteld staat, alle ingrediënten waren aanwezig, maar de auteur gebruikt ze niet in het verhaal. Het blijft oppervlakkig en weinig uitdagend.
Ondertussen heb ik toch al reeds enkele van deze hooggeprezen boeken gelezen die nadien toch niet dat blijken. Het doet me toch vragen stellen over deze prijzennominaties. Spelen er andere factoren mee op de achtergrond? Een uitgever die net dat meer connecties heeft?
Eerder deze maand verscheen er een artikel (Gazet van Antwerpen, 9/9/21) over Annelies Verbeke die dreigde het boekenvak op te geven nadat ze zelfs niet genomineerd was na talrijke positieve recensies.
Boeken als deze klusjesman herinneren me eraan om als leerkracht Nederlands niet zomaar blind te vertrouwen op lijsten. Tenslotte willen we allemaal leerlingen meer naar boeken doen grijpen. Een belangrijke factor daarin is om als ervaren lezer daar kwaliteitsmateriaal voor aan te reiken dat je zelf hebt gelezen.
0 Reacties