Bron: Gazet van Antwerpen, 9/11/20
Dagen vloeien in elkaar over. Opstaan, ontbijten, inloggen, les, studeren, eten, slapen en herhalen. Hoewel ik er wel degelijk de voordelen van online onderwijs merk, heeft het na al deze weken er wel voor gezorgd dat dagen zonder onderscheid in elkaar over gaan. Neem daar zoals Kaat in het artikel aanhaalt nog het gebrek aan perspectief bij en het wordt een doorzettingswedstrijd waar niet iedereen voor geschikt is.
Zelf heb ik al een studententijd achter me. Het is vooral spijtig voor de jongeren die nu rechtstreeks uit het secundaire onderwijs komen. Zij hebben vaak al een laatste jaar in het middelbaar achter de rug zonder Chrysostomos, zonder Londen reis, zonder diploma uitreiking, … En dan komen ze in het hoger onderwijs terecht met lockdowns, geen cantussen, geen doop, enkel les van thuis of van het kot uit. Net op het moment dat je de meeste sociale contacten moet vormen die je doorheen je studie en hopelijk ook daarna zullen bijblijven.
De oudere generatie verwijt jongeren ook vaak dat ze flauw zijn, en ‘in den oorlog’… Maar wie is daarmee geholpen? Er is wel degelijk een probleem en de situatie waar we nu doorheen gaan, wereldwijd, is ongezien. Ook die ‘oudere generatie’ heeft hier geen ervaring mee.
Een beetje begrip en een luisterend oor, mogelijk ook van een leerkracht, kan veel verschil maken.
0 Reacties