Bron: Gazet van Antwerpen, 8 en 9 oktober 2021
Korten we de vakantie in het secundair in of laten we ze voor wat ze is? Dit vraagstuk circuleert al enige tijd en elk jaar probeert Ben het nog eens opnieuw te lanceren.
Er val voor beide kanten van het verhaal iets te vertellen. Jongeren waarbij de SES al riscovol is, lopen door de lange vakantie het risico (nog) meer achterstand op te lopen. Zeker de jongeren waarbij er thuis geen Nederlands wordt gesproken. Maar ook bij jongeren die niet uit risicosituatie komen, is er het risico dat de leerstof net wat te lang blijft liggen.
Langs de andere kant vind ik ook dat jongeren recht hebben om zich uit te leven tijdens de zomer. Kampen, fuiven, festivals, pretparken, nieuw lief... Persoonlijk heb ik enkel goede herinneringen aan die lange zomers en het blijft iets waar jongeren recht op hebben. Na het afstuderen, op 18 jaar of later, is het voorbij. Bijna geen enkele job biedt zoveel vakantie en dan spreken ik hier nog niet over de bijkomende verantwoordelijkheid die onvermijdelijk is op oudere leeftijd. Dus laat kinderen zoveel mogelijk genieten van die tijd. Wie ooit de film 'Stand by me' uit '86 heeft gezien, begrijpt me perfect. De onbegrensdheid, vrijheid...
Ook als leerkracht is de langere onderbreking welkom. Zelf heb ik deze voorbije zomer de kans gegrepen om met andere leerkrachten Nederlands te praten en te leren van hun ervaring, om jeugdboeken te lezen die ik nu kan gebruiken of toch kan aanraden aan leerlingen, om didactische boeken te doorworstelen... Een lange zomer biedt dus ook voor de leerkracht kansen. Even op adem komen, bijlezen en werken zodat je het daaropvolgende jaar je leerlingen opnieuw van boeiend en recent materiaal kan voorzien.
Dus misschien kan er middenweg gevonden worden? Iets in de vorm van vroeger, maar deeltijds te starten met enkel voormiddagen? Ik ben er ook niet uit omdat, zoals ik zei, voor beide kanten van het verhaal iets te zeggen valt. Maar laat ons het gesprek en de discussie wel tussen de betrokken partijen houden. Reisbureau's, werkgevers, horeca en meubelzaken horen niet thuis in dit debat. Dit is iets tussen de onderwijsverantwoordelijken, ouders, scholen, sociale partners en vooral ook de jongeren zelf. Zij kunnen meer dan waar ze vaak krediet voor krijgen. Vaak nemen ze meer verantwoordelijkheid op dan vele volwassenen. Laten we dus vooral samen open en creatief denken wat er verbeterd kan worden.
0 Reacties